Na ten mecz czekałam od trzech tygodni, kiedy to ostatni raz
oglądałam spotkanie na żywo. Przerwa była dość długa, bo jak powszechnie
wiadomo, Skra miała do rozegrania w między czasie kilka innych, równie ważnych
meczów. W środę do Łodzi na spotkanie z Fenerbahce jechać nie mogłam, bo byłam po uszy zawalona robotą i
w zasadzie tej soboty też powinnam siedzieć w domu i się uczyć, bo na przyszły tydzień miałam zapowiedziane trzy sprawdziany. No, ale w końcu bilety już były zamówione, więc
szkoda, żeby się zmarnowały, dlatego już się poświęciłam i pojechałam. ;)
Ale zacznijmy od początku. [Mam nadzieję, że ktoś jednak zechce przejrzeć tę moją nędzną fotorelację z hitu 4. kolejki Plus Ligi].
Mama ściągnęła moje zwłoki o godzinie siódmej z łóżka, żebym miała jak najwięcej czasu na robienie lekcji przed meczem. Powiem Wam, że troszkę się zdziwiłam, gdy za oknem zobaczyłam ogromną połać białego puchu, pokrywającą moje podwórko. Widok był mniej więcej taki:
Ale zacznijmy od początku. [Mam nadzieję, że ktoś jednak zechce przejrzeć tę moją nędzną fotorelację z hitu 4. kolejki Plus Ligi].
Mama ściągnęła moje zwłoki o godzinie siódmej z łóżka, żebym miała jak najwięcej czasu na robienie lekcji przed meczem. Powiem Wam, że troszkę się zdziwiłam, gdy za oknem zobaczyłam ogromną połać białego puchu, pokrywającą moje podwórko. Widok był mniej więcej taki:
Powyższe
zdjęcie zrobione zostało przez szybę w Hali Energia w Bełchatowie tuż po meczu.
Ok,
zima jest przyjemna, ale tylko przez jeden tydzień w roku - od 24 do 31
grudnia, a nie pod koniec października. Oczywiście zasypane drogi wiązały się z
tym, że jechaliśmy z Piotrkowa do Bełchatowa pięć razy dłużej niż zwykle, a ja
miałam wrażenia, zamiast do wymienionego Bełchatowa, jadę do Los Angeles i to
przez Belgrad. I szczerze mówiąc, byłam zła z tego powodu. Ostatnio bowiem,
kiedy wybieram się na mecz, mam akurat najbardziej gorący czas w szkole, więc
każda minuta się dla mnie liczy... No, ale nic nie mogłam poradzić.
I
kiedy myślałam, że mój humor będzie nędzny już do końca dnia i na pewno się nie
poprawi, usłyszałam w radiu przepiękną piosenkę, której wcześniej [nie
wiedzieć, czemu] nie słyszałam - Ania Szarmach „Twoje szczęście”. Kurcze,
naprawdę śliczny tekst. Prosty, ale śliczny. Naprawdę mimowolnie się
uśmiechnęłam i tak jakoś rozmarzyłam - za oknem bielutki śnieg, a w powietrzu
unosiły się dźwięki piosenki, lejącej jakąś dziwną nadzieję w serce...
Ale
się melancholijnie zrobiło. Wybaczcie mi - starej i beznadziejnej romantyczce.
No
więc, po dotarciu [w końcu] do Bełchatowa, musieliśmy podjechać jeszcze do
szpitala, bo leżał tam mój wujek, który miał robioną we wtorek operację
czyszczenia żył. W sobotę akurat dostał wypis, więc po drodze na mecz,
zgarnęliśmy go ze sobą. Pielęgniarka [która paradowała z torbą Skry na
ramieniu, naprawdę] z niemałym przejęciem prosiła, żeby wujo się nie przemęczał
i uważał na siebie na meczu, bo jeszcze dostanie zawału. Na szczęście, nic
takiego się nie stało, a ja przypomniałam sobie, jak to fajnie jest jeździć na
mecze z wujkiem, który załatwiłby nawet zdjęcie z klubową panią sprzątaczką,
gdybym go o to poprosiła. ;)
Na
ostatnie spotkanie Skry we własnej hali [z Lotosem] dotarliśmy na ostatnią
chwilę, a tym razem byliśmy równo godzinę przed meczem, więc zanim jeszcze całe
to siatkarskie widowisko się zaczęło, mogłam nacykać zdjęć, ile tylko dusza
zapragnie [moja zapragnęła 266].
Oto
jedno z nich - zdjęcie z serii „Trzeba się rozgrzać przed rozgrzewką”:
Czyli
kiedy reszta bandy siedziała w szatni i obmyślała taktykę, Alek, Karol, Dejan i
Zati woleli sobie poodbijać piłeczkę przez siatkę. W sumie, to się im nie
dziwię. ;)
A
w tym samym czasie do hali przybył nieskazitelny pan prowadzący:
No, ale żeby nie było, że jest taki idealny, to dodam
jeszcze jedno zdjęcie, zatytułowane „Salon piękności” [no bo faktycznie
wygląda, jakby przyszedł do fryzjera]:
Dodam
tylko, że z usług pani wizażystki korzystał także pan Ireneusz Mazur i prezes
Piechocki, ale już pan Tomasz Swędrowski nie został przypudrowany. No cóż, jak
widać, mamy kryzys i facjatę mogą mieć umalowani tylko ci, którzy prezentują ją
w TV. Cięcia budżetowe... Do gadania skóra może się błyszczeć.
A
wracając jeszcze do pana Jurka Mielewskiego, to chyba pierwszy raz przyjechał
na mecz do Bełchatowa z żoną i synkiem [nie znam się na określaniu wieku
dzieci, ale mógł mieć tak ze 3/4 lata]. No i młody Mielewski, podczas meczu,
usiadł na schodku obok mnie, powiedział ‘cześć’ i tak zabójczo się uśmiechnął,
że musiałam odwdzięczyć się podobnym uśmiechem. Ach, dzieci są słodkie, jeśli
oczywiście nie przebywają zbyt długo w moim otoczeniu, bo po jakiś 20 minutach
biegania za nimi, zaczynają mnie denerwować. Ok, ale odbiegam od tematu...
Jak
już wspominałam, mój wujek jest niemożliwy. Wyobraźcie sobie, że siedzimy na
trybunach [ten sam sektor, co zawsze, najbliżej boiska - I like it] i akurat
przechodzi prezes Piechocki, a wujek do niego:
-
Panie prezesie!
-
Słucham.
-
Możemy sobie zrobić zdjęcie?
-
Teraz? Ja taki wymalowany...
-
Aaa... Będę się chwalił jakich to mam kolegów.
No
i musiałam im dziabnąć dwie foty. xDD
Naszło
mnie też na zrobienie kilku artystycznych zdjęć. Artystyczne to one nie wyszły,
ale wiecie - ja jestem początkującym fotografem ze słabym sprzętem [grającym],
nie to, co pani Wlazłowa. <33
W
ogóle, to powiem Wam, że chociaż w jednym z ostatnich wywiadów Marcin Możdżonek
nie był zbyt łaskawy dla Skry, to jednak Hania władowała się do sektora dla
rodzin siatkarzy z Bełchatowa i świetnie się dogadywała, szczególnie z panią
[chyba] Cupkovą. <33
Co
jeszcze? Bo już się tak rozpisałam, a w mojej relacji mecz się jeszcze nie
zaczął. xDD
To
może teraz przejdę do rozgrzewki?
Nacykałam
troszkę zdjęć, podczas jej trwania, więc się dzielę. Łaziłam trochę, jak ta
głupia, wzdłuż boiska, żeby wychwycić Skrzatów i co nieco wyłowiłam. ;)
I
gdzie ta noga wlazła? xDD
A
Mariusz to chyba lekko przysnął:
Cupko: I believe I can fly:
Krew spłynęła do twarzy. ;)
No
to daj pyska, Michał… A kto by nie chciał? xD
AA:
No co ty, naprawdę mają romans? Nie wierzę!
MW:
Tak, ja też nie mogłem na początku w to uwierzyć. Ale nie mów nikomu, że to ja
ci to powiedziałem.
Urosnę
taki duuuży...
Którego
by tu kolegę po drugiej stronie siatki kopnąć, póki mam jeszcze dobrze
rozbujaną nogę? :)
Moja
głowa! Mamo, ratuj!
A
jednak, są zdjęcia Winiara, których wolałabym nie widzieć. Michał, weź no w
końcu idź do tego bełchatowskiego fryzjera. Jeśli nawet nie dla siebie, to weź
przykład z Hanny Monntany, która ponoć obcięła włosy i oddała je na peruki
dla chorych dzieci. I weź ze sobą Konstantina! ;/
A
tak w ogóle, to dacie wiarę, że Michał, kiedy zobaczył mojego wujka, podszedł
do nas i się przywitał? :)
Teraz
zapodam kilka zdjęć ‘portretowych’:
Piękny,
Cudowny:
Cala wyszedł tutaj
trochę jak taki miś koala. :)
Dejan zdecydowanie
za rzadko się uśmiecha:
I
Papa...
Teraz chciałabym
przedstawić Wam całą serię zdjęć Oliwiera Winiarskiego. Mam nadzieję, że nikt
mnie tu nie pozwie do sądu za fotografowanie cudzych dzieci, ale ten młody
Winiar to mam chyba jakieś ADH. Nawet przez chwilę nie mógł usiedzieć
spokojnie. Zresztą, zobaczcie same...
[Ta Pani w czarnych
leginsach, to najprawdopodobniej żona pana Mielewskiego. Twarz obcięło. xDD]
A widzicie tego
chłopaczka w szarej koszulce? To młody Woicki. Zabójcze ma te okulary.
I wracając jeszcze
do małego Winiara, to jakkolwiek przez cały mecz wiercił się, kręcił [i co
chwila trącał mnie piłką], to po przegranym meczu przez Skrę, popłakał się. I
wtedy właśnie zrobiło mi się go szkoda. ;(
Niech Was nie zwiodą
te mopy:
Bo jakby ktoś Wam
mówił, że w Bełchatowie dbają o porządek, to mu nie wierzcie. Wydaje mi się, że
będzie tam potrzebny dodatkowy etat dla sprzątaczki. xDD
To dzieło
zniszczenia dokonane zostało przez dzieci siatkarzy, ale sami gracze wcale nie
są lepsi. Dejan na przykład zjadł batona, a papierek wyrzucił na podłogę,
chociaż kosz stał pół metra dalej. ;/
Moja droga do boiska była taka:
Żarciki były też inne. Np. nie mieliśmy ze sobą żadnej wody czy soku do picia, a że przed nami stał wózeczek z tymi wszystkimi trunkami Skry, to mówię do Mamy, że można się poczęstować jedną buteleczką, wprawdzie możemy od wypicia tego 'eliksiru' urosnąć do dwóch metrów, ale cóż. Mama jednak i tak negatywnie zwartościowała mój pomysł, mówiąc, że nie będzie piła płynu do naczyń, czyli tego zielonego czegoś. Teraz to mnie kompletnie nie śmieszy, ale wtedy ta nasza konwersacja 'na poziomie' naprawdę mnie rozbawiła. xD
Bardzo lubię to
zdjęcie [nie wiedzieć, czemu...]:
Jak zwykle musiałam
zrobić też kilka zdjęć z serii „Gdzie jest moja bluza?” [a w roli głównej Yosleyder Cala, który wyjątkowo często poszukiwał części swojej 'służbowej' garderoby]:
„Tap Model”?
Co do modeli, to
ostatnio słyszałam kilka razy stwierdzenie, że Wytze Kooistra minął się z
powołaniem, bo powinien zostać co najmniej aktorem. I trzeba przyznać, że umie
pozwać:
Kędzierzynianie przywieźli ze sobą swoich trubadurów, którzy po każdej akcji reagowali
niezwykle żywiołowo. Jak widać, ich doping bardzo się przydał, bo jaki był
wynik meczu, to wszyscy widzieli. Ale za mną np. siedziało dwóch takich gości
z Kędzierzyna i przez cały mecz ostro komentowali wszystko, co się działo. A
ich język nie był, że tak powiem, językiem literackim, leciały w nim różne epitety i tym podobne frazesy, dlatego chwilami miałam okazję palnąć tych gości
w czupryny. ;/
Do tego wszystkiego,
nie było DJ Ucho, który zawsze prowadzi mecze Skry, tylko jakiś inny chłopak,
będący nie zbyt udaną podróbką, za przeproszeniem... ;/
Skrzatom nie pomogły
nawet pokrzepiające gesty Alka:
Ani jego łapanie się
za głowę w akcie rozpaczy [xDD]:
A nawet smutna mina,
spuszczona głowa i ocieranie oczek:
Jak również dyskusje
z sędziami [ale prawda jest taka, że z tą fryzurą, to Michał wiele u sędziego i
tak by nie wskórał. A gdyby to była kobieta, to Michał mógłby w ogóle nie
podchodzić z tym nieokiełznanym fryzem]:
Zażarte dyskusje i
tłumaczenia też nie...
W drugiej części meczu
nie było mocnych na rękawki Rucego, a raczej na Fontelesa...
Trzeba przyznać, że
chłopina nieźle sobie poczyna.
Mecz wydawał się być
bardzo interesujący, ale chyba nie dla wszystkich. Pan Mielewski bowiem przez
cały czas siedział i pstrykał coś w komórce. Zastanawiające jest tylko, gdzie
tak sms-ował, skoro jego żona siedziała kilka metrów dalej. A może po prostu
rżnął w ‘węża’? xDD
Jakaś ta moja
dzisiejsza relacja mało udana. Nie żeby wcześniejsze były wielce wybitne, ale i
tak chyba znacznie lepsze niż to, co dziś smaruję. Ale wybaczcie - w tym
śnieżno-szkolnym-przeziębieniowym nastroju zdołałam tylko tyle napisać. Mam
nadzieję, że ktoś dał radę dotrwać do końca i nie zasnął po drodze.
Generalnie, to jest
mi bardzo smutno, że Skra przegrała z ZAKSĄ, wygrywając już przecież 2:0 i
14:10 w trzecim secie. Ale cóż... Taka właśnie jest siatkówka i za tą między
innymi ją kocham. Kocham ją tak samo, jak Skrę, mimo że straciła dwa punkty do
tabeli trochę na własne życzenie. ;/
A gdyby ktoś był
ciekawy/zainteresowany, to dodaję też linki do zdjęć, jakie sobie zrobiłam po
meczu. W zasadzie, to na nikogo tym razem [o dziwo] jakoś specjalnie ‘nie
polowałam’, ale jak już się napatoczył Piotrek Gacek, to czemu by sobie zdjęcia
nie zrobić?
A potem jeszcze
Alek, poproszony o zdjęcie, powiedział: „Dva minuta”, bo szedł akurat do
szatni. No to po prostu nie mogłam nie poczekać tych dwóch minut, żeby sobie
zrobić z nim zdjęcie. xDD
Moja Przyjaciółka, Kasia, kiedy jej opowiadałam o meczu, zareagowała mniej-więcej tak: "KOLEJNE zdjęcie?". No cóż, jest to już w sumie moje szóste zdjęcie z Panem AA, ale czy komuś to przeszkadza? xDD
Niech no się tylko ktoś taki znajdzie . Ha ha ha... ;)
Kasia powiedziała coś jeszcze, ale może się nie będę tym dzielić, żeby się już do końca nie kompromitować. O ile to jeszcze jest w ogóle możliwe w moim przypadku.
Tradycyjnie już
proszę Was o nie zwracanie [uwagi] na moją twarz, ignorowanie jej i patrzenie
TYLKO i WYŁĄCZNIE na siatkarzy.
Jak zwykle też, wychodząc z hali, zrobiłam zdjęcie ‘na
dowiedzenia’:
Pozdrawiam, całuję, ściskam, ślę buziaczki!
